🧱 Toksyczne budynki, ścieżki rowerowe i place zabaw. Nowa afera w Holandii!
Aktualności | 21-07-2025 | 17:00 | Czas czytania: 2 minuty
Stało się! Holenderski rząd wreszcie zauważył, że wysypywanie toksycznych odpadów z huty tam, gdzie biegają dzieci, jeżdżą rowery i mieszkają ludzie, nie było najlepszym pomysłem. Ustępujący sekretarz stanu ds. środowiska, Thierry Aartsen, ogłosił roczną „pauzę” w stosowaniu tzw. staalslakken w miejscach, gdzie kontakt z ludźmi lub zwierzętami jest nieunikniony. Bo najwyraźniej potrzeba było dopiero krwawiących nosów u dzieci, żeby coś z tym zrobić.
🧐 Czym są staalslakken i czemu są wszędzie?
Staalslakken to śmieci po produkcji stali. Konkretnie, z Tata Steel. Co się z nimi robi? Ano, zamiast zutylizować jak pan Bóg przykazał, żużel stalowniczy wsypuje się pod asfalt, na place zabaw, wzdłuż torów, ścieżek rowerowych, wałów dźwiękochłonnych, bo to „taniej i ekologicznie„.
🩸 Krwawiące nosy, piekące oczy, dziwna wysypka? Witamy w Holandii 2.0
Od lat pojawiały się skargi: dzieci bawiące się na placach podsypanych tym ’materiałem budowlanym’ wracały do domu z piekącą skórą, zaczerwienionymi oczami i objawami jak po weekendzie w Czarnobylu.
Mieszkańcy meldowali o dusznościach, krwotokach z nosa i innych „niespodziankach„. RIVM biło na alarm, ale równocześnie gdzieś trwało budowanie kolejnych ścieżek „ekologicznych” z tych samych odpadów. Czysta logika.
⏸ Pauza z przymusu
„Bezpieczeństwo ma najwyższy priorytet” – napisał Aartsen. Lepiej późno niż wcale. Od teraz przez rok nie można używać staalslakken w miejscach publicznych, gdzie ktoś mógłby je przypadkiem dotknąć. Czyli tam, gdzie je dotychczas wysypywano najczęściej.
W pozostałych przypadkach wchodzi wymódzone pozwolenie. Ale spokojnie, nie dotyczy to użycia pod wodą lub jako domieszki do betonu. Tam ponoć jest „bezpiecznie„. Bo przecież beton nie paruje, prawda?
🧹 Gdzie był nadzór, gdy dzieci fikały koziołki na toksynach?
Miasta, takie jak Muiden, już wcześniej zakazały stosowania tej „magicznej posypki” na placach zabaw. Szkoda, że ogólnokrajowe władze potrzebowały jeszcze kilku raportów, kilku przypadków poparzonych dzieci i paru wyborów samorządowych, żeby zrobić to samo.
🤔 A może po prostu przestać udawać, że odpady są materiałem budowlanym?
Czy to nie cudowne, jak łatwo opakować przemysłowe śmieci jako „materiał z recyklingu” i sprzedać to opinii publicznej jako ekologiczną innowację? Może czas zadać sobie pytanie: czy naprawdę każdy odpad zasługuje na drugą szansę? Zwłaszcza, jeśli druga szansa oznacza bycie wsypanym pod huŝtawkę, na której buja się twoje dziecko?
(holandia.online/wnl/MediaNL/foto(s):Pixabay/AI/archiwum/By Debot, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1813368)
Podobał Ci się ten tekst? Udostępnij z głową!
Każdy nasz artykuł to godziny darmowej, autorskiej roboty. Tworzymy z pasji, nie dla algorytmów – jeśli coś Cię rozbawiło, zainspirowało albo chcesz się tym podzielić, podaj źródło i zostaw link. To dla nas więcej niż like. 
Do influencerów, portali i copy-pasterów:
Cieszymy się, że nasze pomysły są dla Was inspiracją – ale jeśli wrzucasz je do sieci, daj znać, kto za tym stoi. Karma patrzy 
